Naar de moskee

We hadden zo vaak de blauwe koepel van de moskee gezien dat het hoog tijd werd dit nader te bekijken. Officieel de King Abdullah I Mosque. Gebouwd door wijlen koning Hussein en opgedragen aan zijn grootvader. De mannelijke gebedsruimte biedt plaats aan 3000 gelovigen, de vrouwelijke ruimte aan 500. Daarnaast is er nog een gebedsruimte voor de vorstelijke familie.

Goed genoeg cijfers en informatie. Als toerist kom je binnen door een grote souvenirshop en moesten Sara en ik een abaya aan, Sara in het bruin met capuchon, ik in een te lange zwarte zonder capuchon, ik had van ons bezoek aan Indonesië vorig jaar nog een mooie hijab om mijn haar mee te bedekken. Frank mocht in T-shirt en spijkerbroek naar binnen. Mijn verwachtingen waren misschien te hoog, de binnenkant was eerder sober en het bezoek was daardoor niet van lange duur. Eenmaal terug in de souvenirshop waren we een vogel voor de kat. Een niet zo aardige verkoopster troonde ons door alle ruimtes en om eerlijk te zijn was het merendeel van de artikelen behoorlijk overprijsd.

We hebben ons laten verleiden tot een koelkastmagneet en een fluorescerend bord (je mag het komen bekijken in Antwerpen wanneer het donker is).

De Grieks Orthodoxe kerk tegenover de moskee was helaas gesloten. Dan maar op het terras op de tweede verdieping van het museum of Fine Art genieten van een lekkere espresso, fruitsap en het mooie uitzicht over Amman.

Morgenochtend vliegen we terug naar Brussel. De koffers staan gepakt, vanavond nog even lekker uit eten. De wetenschap dat we terug zullen komen maakt het afscheid makkelijker.

Dank je voor het meereizen en de warme en mooie commentaren. Ik hoop je op een volgende reis weer als metgezel te hebben.

Liefs Jeannette

Souktocht en een mooi museum

Nog maar eens een mooie dag in Amman. Niet alleen door het weer maar vooral ook een fijne tijd doorbrengen met ons meisje. De stad heeft zoveel moois te bieden. De eerste stop was de kleding en schoenen souk. De kooplieden die op verhoogde stoelen hun waar in de gaten houden, de een nog harder roepend dan de ander. Het was een bijzondere belevenis en zoals altijd; hopelijk geven de foto’s een kleine impressie.

Met de Uber naar Down Town voor de groenten en kruiden souk. Hier zou ik uren kunnen ronddwalen. De geuren en kleuren, de zoute snacks die hier in grote balen te koop staan, daar is mijn zaterdagmarkt in Antwerpen maar klein bier bij.

De terrassen van de restaurants Down Town liggen allemaal een stuk boven de straat. Het was dan ook genieten met een lemon-mint en wat eten en ondertussen kijken naar de drukte beneden.

Er stond vandaag nog een museumbezoek op het programma. De Jordan Museum is na alle andere musea zeker ook een aanrader. Enkele van de belangrijkste archeologische vondsten van het land worden hier in een schitterend kader tentoongesteld. Ik heb met open mond staan kijken bij stukken van de Dode Zee Rollen (die niet gefotografeerd mochten worden). Dan ook nog de meer dan 9000 jaar oude Ain Ghazal beelden die tot de oudste menselijke beelden ooit gemaakt behoren. Het contrast tussen de begane grond en de eerste verdieping kon niet groter zijn maar was daardoor juist ook erg leuk. Een verdieping gewijd aan uitvindingen uit de Arabische wereld met veel interactief vertier. We hebben ons goed vermaakt.

Morgen gaan we een bezoek aan de Blauwe Moskee brengen.

Liefs Jeannette

Bijzondere musea en Maqloubeh

Onze laatste dagen in Amman en er is nog zoveel te doen en te zien. De eerste stop deze ochtend was het Museum of Parliamentary Life. Het oude parlement waar op 25 mei 1946 de onafhankelijkheid van het Hashemitische Koninkrijk Jordanië door koning Abdullah I werd uitgeroepen en waar koning Talal en koning Hoessein de eed hebben afgelegd. Het parlement en het museum waren de moeite en de gids legde in vloeiend Engels graag veel zaken uit. Ook in dit museum weinig bezoekers (we waren feitelijk de enigen). Na een uur rondleiding stonden we een stuk wijzer geworden weer op straat. Het museum is trouwens gratis te bezoeken en de gids neemt geen fooi aan.

Vervolgens ging het met de Uber richting Down Town voor de volgende stop bij The Duke’s Diwan. Het oudste nog bestaande gebouw in Amman daterende uit 1924 dat eerst dienst deed als postkantoor en later als hotel. Nu kun je er iets drinken of gewoon een bezoekje brengen. De steile trap nam ik er met mijn steeds chronischer wordende peesontsteking graag bij.

De tijd vliegt in Amman en na een lekkere late lunch bij de Italiaan van gisteravond even rust op de hotelkamer. We waren deze avond bij Sara uitgenodigd waar een van haar huisgenoten een ongelooflijk lekkere Maqloubeh had gemaakt. Maar eerst genoten van de zonsondergang boven Amman op het balkon van het appartement . Een fijne afsluiter van een mooie dag.

Morgen gaan we de Souk bezoeken en winkelen in Down Town.

Liefs Jeannette

Dagje shoppen in de Mall

Woensdagochtend, onze huurauto is terug naar het verhuurbedrijf maar niet voordat we een boete wegens te snel rijden moesten betalen. Desert Highway zondagmiddag, geen kat op de weg, een eindeloos rechte lange weg asfalt zonder markering ( die was thuis gebleven). Dan wil een mens wel eens ongemerkt het gaspedaal iets verder intrappen. 20 JD was de schade. Zitten wij nog met de vraag hoe ditbinnen 3 dagen al geiind kon worden met foto en filmpje.

Ik had deze ochtend om half 11 met Sara afgesproken bij Abdali Mall. Te ver om te lopen met mijn chronische peesontsteking dus een beroep op Uber gedaan. Een uiterst beleefde iets oudere man die regelmatig achterom keek. Na het vragen naar mijn naam en of ik getrouwd was ging het gesprek verder over mijn oedeemarm. Hij in het Arabisch Engels, ik ook in het Arabisch Engels. Het verkeer in Amman op een werkdag in de ochtend is georganiseerd chaotisch, weer geen markering te bekennen, ritsen kent met al helemaal niet. In plaats daarvan veelvuldig gebruik van de claxon. Hoe dan ook, ik heb de Mall veilig bereikt, was keurig op tijd bij het meetingpoint en heb een gezellige tijd met ons meisje doorgebracht. Een Mall zegt me niet veel, maar de supermarkt C Town, een paradijsje. De boodschappen werden keurig voor ons ingepakt bij de kassa. Moe maar voldaan Frank opgepikt bij de coffeeshop in de Mall, bij Sara gegeten en in het parkje nog wat gedronken om vervolgens terug naar ons hotel te wandelen.

Morgen gaan we de draad van museumbezoeken weer oppikken, ook de Blauwe Moskee staat nog op het te doen lijstje.

Liefs Jeannette

Mozaïekvloeren en een beroemde berg

De eerste ochtend sinds ons verblijf in Amman dat we niet wakker worden met een zonnetje. Donkere wolken pakten zich samen boven de stad. Code geel bleek niet nodig, loos alarm. Na een paar spatjes was het afgelopen. Echt warm werd het vandaag niet , de 25° waren welkom na de hitte van de afgelopen dagen.

Onze eerst stop van vandaag was Mount Nebo. Hier zou volgens de Bijbelse vertellingen (Deuteronomium 32:48) Mozes overleden zijn nadat hij het beloofde land in de verte had zien liggen maar er niet binnen kon gaan. Hij is daar gestorven maar de plaats van zijn graf is onbekend. Ondanks dat het wat heiig was ook hier weer een plaats om even stil bij te staan. De ook op de berg gevestigde Neboberg kerk herbergt een aantal mooi gerestaureerde mozaïekvloeren uit de vierde eeuw. De bussen met toeristen moet je bij je bezoek voor lief nemen.

Vervolgens ging het via onverharde wegen, doodlopende weggetjes (er was een omleiding maar we waren verkeerd gereden) naar Madaba. Volgens de Dominicus ‘een prettige stad' bekend om zijn vroegchristelijke mozaïeken. Wij hebben het prettige niet ontdekt. Wel heerlijk gegeten bij het Ayola Cafe, de Fukharat Ayola chicken is een aanrader. Vervolgens ging het naar de Church of the beheading of John the Baptist. In deze kerk werd Johannes de Doper onthoofd. Frank heeft de klokkentoren beklommen…

en nu klinken er knallen van buiten en blijkt dat Iran raketten afgevuurd heeft naar Israël die over ons hotel vliegen. Het leven gaat hier door alsof er niets gebeurd is. Ik schrijf dan ook maar verder.

We waren dus in de Johannes de Doper kerk. Onder de kerk niet een kleine crypte maar diverse ruimtes en gangen met onder andere een reliek van Johannes de Doper. Het ondergrondse deel van de kerk is zeker de moeite waard.

De volgende en laatste stop in Madaba was het archeologisch museum. We kregen een gids mee die in het Arabisch-Engels uitleg gaf bij mozaïekvloeren, opgegraven artefacten en folkloristische kostuums.

We hebben de overige mozaïekvloeren van Madaba gelaten voor wat het was. De auto moest nog gewassen en is weer opgehaald bij het hotel. Vanaf nu blijven we in Amman en nemen een Uber als we de stad in willen.

Met ons is alles goed, geen zorgen.

Liefs Jeannette

Woestijn

Moe maar voldaan zijn we terug in Amman na een tweedaagse trip naar Wadi Rum. Het was een onvergetelijke belevenis.

Na uren over de Dessert Highway te hebben gereden met af en toe een kleine nederzetting en weinig verkeer kwamen we bij de meeting point aan. Per jeep naar ons Camp. We hadden eerder al een upgrade gekregen. Bekertje water en meteen zaken doen. De teller liep snel op, tour om sterren te zien, tour bij zonsopgang, eten in bedoeinenstijl…

Het is nu ook niet dat we regelmatig in Wadi Rum komen dus een heel pakket geboekt en betaald.

We hadden geluk met onze overnachtingsbol met uitzicht over de woestijn en rotsgebergte. Genieten van een mooie zonsondergang en vervolgens naar de hoofdtent om 'kip uit de grond' te eten. De kip met aardappelen, groeten en rijst verdwijnt voor een aantal uren onder zand op kolen om daarna met veel show opgegraven en geserveerd te worden. Het smaakte.

Na het eten op weg naar de sterren. Het was mooi, en magisch. Met een kopje thee de Melkweg zien, een mens zou voor minder ver rijden. Moe en met veel indrukken terug naar onze bol om vervolgens om half zes al weer op te staan voor de zonsopgang en een tour in een jeep door de woestijn.

Het was even een klim om in de achterbak van de jeep te geraken, ik ben blij dat het me gelukt is. We hebben met zijn drietjes genoten. De foto’s geven hoop ik een kleine indruk.

Om kwart over negen werden we bij onze auto gedropt en kon de 4 uur durende terugtocht naar Amman starten.

Het zijn al drukke dagen geweest. De rest van vandaag nemen we rust.

Morgen hebben we de huurauto nog, er staan nog enkele uitstappen op het programma.

Liefs Jeannette

Archeologische dag

De 7e dag op rij dat de temperatuur boven de 30° stijgt. We laten ons er niet van weerhouden om dit mooie land te ontdekken. Naast Petra kent Jordanië nog een archeologische bezienswaardigheid van de eerste orde. Zo'n 50 km ten noorden van Amman ligt de archeologische site van Jerash. Vermoed wordt dat 10.000 jaar voor de christelijke jaartelling hier al mensen woonden. Keizers Trajanus en Hadrianus hebben hier behoorlijk wat bedrijvigheid ten toon gespreid en een stad met al zijn pracht en praal uit de grond gestampt. Ook Justinianus heeft op een later tijdstip nog enkele kerken bijgebouwd. Alle gevechten die hier plaatsvonden laat ik hier maar buiten beschouwing.

Vandaag de dag wordt er gevochten om de toeristen door de souvenirhandelaars die in een nieuwe Souk hun koopwaar aan de man brengen en waar je als toerist door moet om bij de kaartverkoop en de toiletten te komen. Ook op de site zelf word je veelvuldig aangeklampt door mannen die ansichtkaarten en wat al niet meer verkopen willen.

Het hoedje bij een van de kramen was een aardige bijkomstigheid, de zon brandde en er was weinig schaduw. Het voert wat ver om in dit verslag alle bezienswaardigheden te noemen. Hiervoor moet je even googelen en de foto’s op deze blog geven een kleine impressie.

Tijdens bezoeken aan dit soort sites zie ik in gedachten de tempels, een circus, het hippodroom en kerken weer tot leven komen. Stel me voor hoe het moet geweest zijn in keizerlijke tijden. De belangrijkste straat van de vroegere stad (Cardo Maximus) is nog altijd geplaveid met zijn originele stenen. Ik voelde me nog net geen Romeinse vrouw die op weg is naar het Nymfaeum.

Na een aantal uren in de brandende zon te hebben rondgelopen bereikten we Hadrianus Poort en de Souk weer. De man die ‘kijken, kijken, niet kopen' zei is vast in Indonesië geweest. Na onze reis van vorige jaar is dat bij ons een vaste uitdrukking bij het winkelen.

Morgen gaan we naar Wadi Rum en overnachten daar. Maandagavond kun je ons avontuur verder volgen.

Liefs Jeannette

Unesco dag

Onze eerste stop van vandaag was Betanie of Bait al – ‘ayn, waar volgens de Bijbelse vertelling Jezus door Johannes de Doper in de Jordaan gedoopt werd.

We moesten ons aanmelden in het bezoekerscentrum en nadat alle identiteitsgegevens genoteerd waren werden we met een shuttlebus naar de startplaats gebracht. Als een van de eerste groepen mochten we het gebied weer betreden na het incident begin september waarbij 3 Israëlische soldaten werden doodgeschoten op de King Hussein brug. Jordaanse soldaten hielden op diverse plekken de wacht en wij kregen van de gids 10 minuten als groep op de plek aan de rivieroever die de ontmoetingsplaats is van Palestijnse en Jordaanse gelovigen. Een doopvont met gefilterd water bood de mogelijkheid je met water uit de Jordaan te besprenkelen. Water dat gezuiverd is vanwege de sterke vervuiling van het rivierwater.

Het bezoek heeft indruk op me gemaakt. Bij een gevoelstemperatuur van 36 graden heb ik geprobeerd via foto’s je een idee te geven. Voor de geschiedenis van deze plek verwijs ik je naar de Bijbel.

Het was net middag dus we besloten een tweede Unesco erfgoed te bezoeken, het stadje Salt. Erfgoed vanwege de overblijvende huizen van rijke kooplieden uit Nablus die eind 19e eeuw hun eigen architecten en bouwvakkers inzetten voor de bouw hiervan.

Maar eerst hoogste tijd om iets te eten te zoeken. In de Souk van Salt heb ik geleerd hoe Manakish gemaakt moet worden. De oudere vrouw nam de tijd en het eindresultaat mocht er zijn. Een lekkere zoete muntthee daarbij maakte onze lunch compleet.

Wat volgde was een steile klim naar de Al-Khadir church. Veel trappen en dan nog bijna langs deze Grieks Orthodoxe kerk lopen omdat ze schuil gaat achter een onopvallende metalen deur. De kerk is gewijd aan Sint-Joris en werd ter ere van hem om een grot heen gebouwd. In de kerk is een voetafdruk die zou toebehoren aan de heilige en waar gelovigen het glas aanraken van de vitrine die om de voetafdruk is geplaatst om te bidden voor genezing. Achter in de kerk is een grot in de rotswand waar gelovigen briefjes achterlaten met wensen. Er zou net een dienst starten dus ons bezoek was van korte duur.

De laatste stop van vandaag was in het Abu Jabber house, een voorbeeld van de Nabulsi architectuur. Voor het museum hoef je hier niet naar toe te gaan, om een indruk te krijgen van een koopmanshuis uit de tijd van de kooplieden uit Nablus was het zeker de moeite waard.

De knollen waren nog maar eens op dus terug naar de auto voor onze rit naar Amman. Nee dat ging niet als gepland. Geen leven te bespeuren bij het draaien van de sleutel in het contact. Klep open en hopen op de goodwill van de bewoners voor hulp. Google translate doet wonderen In zo’n geval. De mannen in de kapperszaak waren zeer behulpzaam. Uit een doe het zelf zaak kwam een jongen met een startkabel en uit de bakkerij kwam uiteindelijk een man die liet zien dat de auto alleen start in de P stand.

We hebben veel gezien en geleerd vandaag. Als afsluiting van de dag lekker gegeten met Sara in een Jordaans restaurant. Voor Frank een traditioneel Jordaans gerecht Mansaf.

Morgen een nieuw avontuur.

Liefs Jeannette